خود ساخته‌ها و خود آفریده‌های زرتشت

از موضوعاتی که عقاید زرتشت را به خوبی روشن می‌دارد صحبت از «خودآفریده» بودن بعضی از ذوات طبیعت است به ویژه در «وندیداد» یاد شده.

 یادآور می‌شوم که در «اوستا» برخی ذوات طبیعت به صفت «خوداتا» و یا «هواداتهه» به معنی خود آفریده و خود ساخته متصف شده است و این ذوات به باور زرتشت از آفریده‌ای اهورامزدا بیرون می‌باشد از آن میان در بند ۲۵ فصل ۱۹ و بند ۳۶ و۴۲ فصل مزبور و فقرات دیگر اوستا عبارت روشنی بی‌پایان خود آفریده و مکان بیکران خود آفریده و سرانجام «مه رزو» «Merezu» یا کهکشان خودآفریده و زمان بی‌فرجام خودآفریده یاد شده‌اند و این ذوات بر پایه باورهای زرتشت از آفریننده بی‌نیاز هستند و چون حقیقت اهورامزدا در روشنی بی‌پایان قرار گرفته همچنانکه اهریمن در تاریکی واقع گشته است، آسمان اعلا در بالای ستارگان بار‌ها به نام مسکن اهورامزدا و عرش ایزدی تعبیر شده و این آسمان بر پایه «وندیداد» خود آفریده و بیکران است ولی آسمان در طبقات پایین‌تر و در مجاورت زمین و ستاره‌ها به نام «سپهر» موسوم گشته و مزدا آفریده است، و از این موضوع تفاوت دیگر آیین زرتشت از دین اسلام روشن می‌گردد و لفظ «خوداتا» به معنی خودآفریده و خود ساخته از اوستا کم کم در زبان پارسی وارد شده و به واژه «خود آی» «khudai» تبدیل یافته و به معنی «خدا» و «خداوند» مصطلع گشته است.

این بود توضیحات درباره مندرجات وندیداد و از این توضیحات به خوبی روشن گردید که در تدریس و بحث از اوستا‌شناسی در ایران به چه اندازه راه خطا می‌روند و چه مهملاتی در فکر جوانان وارد می‌نمایند و بر اثر این دست تعلیمات ناروا است که شوربختانه سطح فرهنگ در دانشگاه تهران به قهقرا رفته است.